
Perin, 58 x 34 cm, pastel,
©Thea Gerritsen



Mijn opdrachtgever vond mij via een gezamenlijke Facebookvriend.
Zag mijn Jimi Hendrix en dacht: “Zou ze mij als wielrenner ook kunnen vastleggen..?”
Fanatiek wielrenner, overal en vooral heel veel in Zuid Frankrijk col’s bedwingend, een prachtige grote wand in huis beschikbaar en houdend van kunst.
Ideaal, we konden zomaar uitkiezen.
Beeld.
En formaat.
Het werd groot!
Sámen gaat dat, foto’s bekijken, toetsen: wat wil je zien, waar wil je zijn?
Het werd dit heerlijke beeld van het Zuid Franse dorp Sault, bij Mont- Ventouxbeklimmers (per fiets) zeer bekend, 1 van de drie dorpen van waaruit je de berg kunt beklimmen en weer naartoe kunt afdalen.
Achter hem de fietsvriendin die met haar mobiel al fietsend de prachtigste plaatjes weet te schieten.
Het gaat om die ene splitsecond, dat je afdrukt, dit moment.

In de zomer van 2018 maakte ik een bijzonder portret van een moeder en haar zoon in opdracht.
Ik vroeg haar of ze iets over dit schilderij wilde vertellen en of ik het mocht publiceren op de website: het is een heel intiem en persoonlijk beeld.
Haar antwoord was : ja.
“Ik zou kunnen vertellen over hoe Thea en ik elkaar hebben leren kennen.
Ik zou kunnen vertellen over onze ontmoetingen (die gezellig en soms best emotioneel waren).
Maar nee, dat ga ik allemaal niet doen.
Wat ik wel ga vertellen is dit.
Door het schilderij van Thea is Wessel in mijn hart verankerd.
Ik heb het (door het schilderij) nu aanvaard dat Wessel er niet meer is.
Ik ben haar daar dankbaar voor.
Amen.”
Bulletje, 100 x 70 cm, pastel, © Thea Gerritsen
Op een warme zondag, de paardenbloemen waren nét uitgebloeid, heb ik op mijn buik in het gras gelegen om Bulletje te fotograferen.
Bulletje is een bijzondere koe, eigenzinnig en de enige koe van de boerderij met hoorntjes.
Ze krijgt een prominente plek in de grote leefkeuken op de boerderij.
Anneke van Giersbergen, 70 x 100 cm, pastel, © Thea Gerritsen
Ze speelt op een Gibson Hummingbird..en dat wist ik niet.
Ik zocht beeld op You Tube, zoals ik dat graag doe bij muzikantenportretten. Je bent dan niet afhankelijk van een fotograaf en met goed beeld kun je net dat vinden wat een portret bijzonder maakt.
Bij Anneke is dat haar stralende lach. Ik vind haar mooi, prachtig zelfs. Ik hou van haar muziek, haar albums met The Gathering ken ik nog niet zo heel lang maar het nummer “Travel” bijvoorbeeld heb ik inmiddels grijsgedraaid.
Maar ook en vooral: als ze zingt is ze gelukkig, dat laat ze zien en dat wilde ik graag “pakken.”
Ik had meer beeld, ook dat ze staande speelt en zingt met weer die stralende lach.
Maar het beeld wat ik gebruikt heb, had de meeste elementen die ik mooi vond, haar tatoeages, de gitaar, en een verzameling geweldige kleuren.
Ze zingt op dit You Tube filmpje een song van Kate Bush: Cloudbusting.
De gitaar, daar keek ik niet zozeer naar, ik vond het mooi dat hij zwart was. Dat maakt het spetterende aan haar nóg duidelijker, de zon, de warmte zie ik.
Naarmate mijn portret vorderde liep ik tegen de randen van mijn geluk aan…die gitaar, die zag ik maar gedeeltelijk, daar zou ik wel een héél beeld van willen hebben. Anders kreeg ik het er niet op, en kloppen moet het wél.
Googelen op “zwarte akoestische gitaar” leverde niks op. Ik zou haar kunnen mailen: want ik had ook van tevoren om toestemming gevraagd (en gekregen) om dit schilderij te mogen maken. Maar ja, gedoe, geen zin in.
Instagram en Mick Jagger. Nota bene…
Zoals vaak opende ik in een pauzemomentje mijn Instagram. Als eerste zag ik dit beeld: Mick Jagger was een liedje aan het schrijven…”Krijg nou wat” dacht ik. “Die gitaar!!!”
Niet zwart maar wel met die figuurtjes erop, waarvan ik eerst had gedacht dat hij voor háár was gemaakt, want een vrouw, en van die leuke bloemetjes en vlindertjes erop…Niet dus.
Die gitaar bestaat gewoon, een speciale Gibson.
Ik zoomde in en zag wat ik nog niet gezien had: dat vogeltje..en het eerste woord wat in mij opkomt is Hummingbird..in plaats van Kolibrie.
Ik had al gezien dat het een Gibson was.
Ik denk: “Googelen op Gibson Hummingbird.” Ga weg! Ik heb hem, zelfs filmpjes waar de hele gitaar op te zien is en zelfs een zwarte..
En zo word je altijd weer zomaar geholpen, op het moment dat je het nodig hebt.
Uiteindelijk heb ik al dat beeld niet eens gebruikt. Ik hou niet van precieze kopieën..dus het moet het ongeveer zijn, of de suggestie wekken van…het is tenslotte geen foto maar een schilderij.
Boris, 60 x 45 cm, pastel, © Thea Gerritsen
Boris is mijn neef, één van de 2 kinderen van mijn broer.
Ik “oefende” op mijn neefje en nichtje toen ze kleiner waren, ik was destijds net weer begonnen, na een pauze (?) van 25 jaar met tekenen en schilderen.
De kleine meid was net een paar keer vaker model dan Boris.
Ik maakte een portret van hem toen hij 5 was: bij opa en oma aan tafel at hij een gebakje. “Boris”
Samen met zijn zusje Shunita portretteerde ik hem in 2013, hij werd 12. “Met elkaar”
Op dit portret is hij bijna 17.
Nieuwe grote Bluesportretten gemaakt voor de expositie op het Holland International Blues Festival in Grolloo, 8 en 9 juni 2018.
Café Restaurant Gerrie, naast de hoofdingang van het festivalterrein, Hoofdstraat 15, Grolloo
Joanne Shaw Taylor en haar bassist Luigi Casanova, 70 x 100 cm, pastel, © Thea Gerritsen
Robert Cotton (Robert Cottonband), 80 x 66 cm, pastel, © Thea Gerritsen
Joe Bonamassa, 100 x 70 cm, pastel, © Thea Gerritsen
Harry Muskee (Cuby), 42 x 56 cm, pastel, © Thea Gerritsen

Jimi Hendrix, 100 x 70 cm, pastel, © Thea Gerritsen

Copyright & kopiëren; 2025, Thea Gerritsen. Met trots ondersteund door WordPress. Blackoot ontwerp door Iceable Themes.