Portret in opdracht
Wilt u een portret laten maken?
Voor een portret in opdracht nodig ik u graag uit in mijn atelier om mijn portretten in het echt te aanschouwen. Dan neem ik de tijd voor een geheel vrijblijvend kennismakingsgesprek, waarin uw wensen en ideeën en mijn mogelijkheden besproken kunnen worden.
Wilt u een portret laten maken maar zijn er geen geschikte foto’s?
Ik fotografeer zelf. Maar ik werk ook naar dierbare herinneringsfoto’s, ik sta open voor uw suggestie.
Ik kan eveneens van een zwart/wit foto een kleurenportret maken. Belangrijk voor mij is dat we gezamenlijk de weg vinden hoe de geportretteerde(n) het best tot haar/zijn of hun recht komt/ komen.
Ik werk in pastelkrijt.
In de film hieronder ziet u enkele verhalen achter het portret in opdracht.
De prijs van een schilderij in opdracht wordt bepaald door de maat van het werk en uw wensen.
De prijs van het schilderij is de prijs zonder lijst en glas.
Indien gewenst kan ik u adviseren over lijst en glas en het gereedgekomen werk bij mijn lijstenmaker bezorgen.
Vrijblijvend informeren? Gewoon doen, bel of mail mij.
Mobiel: 06-51319171
Email: info@theagerritsen.nl
Cock de Gans, 70 x 50 cm, pastelkrijt ©Thea Gerritsen
Portret in opdracht.
Ik houd van mensen, kleurrijk, divers en allemaal een verhaal te vertellen.
De opdracht om Cock, één van de markante gezichten van Stichting De CS-Riders te portretteren was een feest.
Prachtige kleurrijke man met een gouden hart, de patches op zijn vest en de tattoos op zijn armen vertellen gevoelige levensverhalen.
De Stichting CS-Riders is een broederschap van motorrijders die zich inzet voor kinderen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Portretten
Onder de menukeuze “portretten” is al mijn werk te vinden.
Door op de link naar keuze te klikken verschijnt de pagina met de gekozen portretten.
Klik op een portret, er verschijnt een menu.
Klik vervolgens op de i voor meer info en op de driehoekige pijl om de presentatie van mijn portretten te starten of gebruik de pijlen links en rechts naast de portretten naar het volgende of vorige portret te gaan .
Vrijheid
Kijk maar.. pastel 32 x 35 cm, 2014 © Thea Gerritsen
Schetsen..?
Buiten de lijntjes..oh nee: zónder lijnen!
Ik ontdekte dat ik mijn portretten het liefst op een volkomen vrije manier begin.
Niet een precieze tekening, hoewel ik dat uiteindelijk geleerd heb en ook goed kan en het de kortste weg is naar het meest gelijkende eindresultaat.
De wil, de wens en vooral de drang om los te beginnen, in kleur natuurlijk, dát is het. Het bleef de kop op steken. Het was een gevecht in mijn hoofd. Gedachten waarmee ik mijzelf corrigeerde: je bent slordig, je kiest de makkelijke weg, je hebt geen zin in precies werk en daarom denk je maar dat dit JOUW manier van werken is.. Ongedisciplineerd, nog zo’n veroordeling. Want ooit werd van mij gezegd, toen ik kleiner was: “Jij bent liever lui dan moe.”
Ik was 9 en een onpedagogische meester in de klas zei dat: ik voelde dat het iets negatiefs was, en ik begreep het helemaal niet, en ook niet helemaal..ik dacht toen nog dat moe en lui ongeveer hetzelfde waren..
Ik ben niet lui. Ik ben wel graag moe, voldaan moe. En ik ben op mijn manier heel gedisciplineerd, dat ook.
Kinderzelfportret.
In mijn muziekportretten gaf ik mijzelf wél die vrijheid, die ontdekte ik ook eigenlijk echt daar. Vrijheid in kleur, in beweging en in vorm. En daarna mocht dat in mijn kinder-zelfportretten..
En toen ik er eens met iemand over sprak kreeg ik de vraag: “Maar waarom begin je dan niet ALTIJD zo…?” “Omdat dat veel moeilijker is..” “Ja, én??! Ga jij moeilijkheden altijd uit de weg?” “Nee.” Nou dan!
Tja, dat is het gebaande pad weer verlaten..het pad wat mij zoveel brengt en gebracht heeft, portretten in opdracht, erkenning. Een bestaan in mijn werk. En dat dan weer verlaten om de vrijheid te ontdekken..beetje boel eng. Dus is het voorlopig toch nog alleen maar in het persoonlijke werk dat ik durf en doe, maar: het gaat meer ruimte innemen.
Ik durf steeds meer. Ik durf het te tonen, als ik er nog niet ben, en niet weet waar ik kom. Ik durf het te delen. Ik durf nu te stoppen op een goed moment, toegeven aan mijn eerste gevoel, dat is weer een stap. Ik durf te stoppen op het moment dat de perfecte gelijkenis er nog niet is..want dat wil ik altijd, als realistisch schilder. Maar méér nog wil ik dichter bij het gevoel komen, en uiteindelijk bij alles, gelijkenis, gevoel, alles in 1 en dus vooral: bij mijn hart. Ik durf het nog geen portret te noemen..ik noem het eerst maar studie.
Stop! Je bent er al…
Ik durf te stoppen nu ik voel en zie dat ik geraakt heb wat ik wilde laten zien, en zelf wilde voelen: de blijde, stille verwondering van een jonge moeder, de eerste ogenblikken na het gevecht van de bevalling..als de rust, de reinheid en de regelmaat zijn teruggekeerd en zij mag aanschouwen waar ze zo lang naar verlangd heeft..haar pasgeboren kindje, het kindje wat zo gewenst was. Ik durf te stoppen omdat het pure er nog is..en als ik doorga gaat dat verdwijnen in de drang naar perfectie.
Het is mijn moeder, en het kindje ben ik. Het is dát wat me vrijheid geeft, wat me lef geeft, het zo dichtbij komen, bij wie ik ben, in wat ik wil, het begin.
“Toe maar, wees maar vrij, kind.
Ik heb je dit leven geschonken, en nu mag jij het inkleuren..
Op jouw manier.
Kijk maar, dóe maar…!”
Werkproces:
Kijken 1
Kijken 2
Kijken 3
Kijken 4
Kijken 5
