Vandaag begin ik met het eerste babyportret voor een expositie in oktober.
Wat ik niet vaak doe is beginnen met pastelpotloden…dit portretje van mijn kleine nicht uit 2008 is de inspiratie.
Ik wilde het lelijke groene papier opmaken, ik houd niet van groen, gewoon even krabbelen.
Ik was op vakantie in Frankrijk en had altijd spullen mee.
Als vanzelf krabbelde ik dit portretje….de kleine dame had ik gefotografeerd terwijl ze bij ons logeerde en tv zat te kijken..haar onderkaakje naar voren van de inspanning.
Soms herinneren eerdere werken je aan iets in jezelf wat je al een tijdje niet gebruikt hebt..
Dank 2008, dank kleine meid, dank “lelijk” groen papier

Het werd zomervakantie, en het portret van Silly was nét niet af..vond ik.
“Dan gaan we een dag later weg. Of 2. Maak het af als je dat wilt.”
Onder die druk ging het natuurlijk niet, dus Silly moest wachten.
Er volgde een opdracht en die is klaar, er wachten er nog 2.
Hoe luxe wil je het hebben als kunstenaar?!
Maar Silly…ze kijkt me aan vanaf haar rose kussentje..vanaf een andere ezel, in de wacht.
Ik vind het eigenlijk wel mooi zo, alles gevonden wat ik wilde.
Haal ik de foto erbij ga ik natuurlijk muggenziften, zie wat er NIET is…
Silly was een jong zwerfpoesje, wat ergens aan kwam lopen waar ze al een zwerfpoesje opvingen.
Of ik…ik wist dat als ik ging kijken ze mee naar huis ging.
En zo ging het.
Ze leefde binnen en dat vond ze helemaal prima, lekker veilig, nooit gedoe om te proberen buiten te komen. Ze maakte zo haar eigen spelletjes, apekooien aan het eind van de dag.
Kontje op de schuifpui, wiebelen, de deur naar het kamertje boven stond open en daar stoof ze heen: via de muur van de trap, echt freestyle, rauschte ze omhoog en weer naar beneden. Ongelofelijk en heerlijk om te zien.
Ze overleefde de oude herder die haar eerst wat opjoeg maar waar ze natuurlijk uiteindelijk de baas over werd.
Op een dag trof ik ze samen, kont aan kont, op de bank aan, toen ik thuis kwam.
Huh??
Dat had mijn oude Zaar nooit gemogen en ook nooit gedaan…die bank.
Ik liet het toe.
Silly was een troostpoesje, klom veel op schoot en was zacht en aanwezig en zeer tevreden met haar leventje.
In een krankzinnig jaar van mijn leven, ziekte, zieke ouders en hectische tijden van té veel verwisselde ze haar heerlijke aardse leventje midden in een freestyle run voor het eeuwige regenboogland…
Ik kon het niet geloven…
Ze werd maar hooguit 3.
Silly, zo genoemd door de zwerfpoesopvangers omdat ze zo “silly” was om weg te lopen…wat was jij een pareltje in mijn leven.
Het portret is klaar, ik heb alles.
Je blik en de vrije vrolijkheid die je meebracht toen je mijn huis binnenstapte.
En het onaffe wat er was doordat je leventje zo abrupt had te eindigen..
Forever in my heart Sweety