DIT !! is waarom ik altijd weer zo ongelofelijk blij word van pastelkrijt:
In wording…de laagjes van het krijt, klik om te gelaagdheid te zien
de kleuren die erónder zitten, de lagen die gaan ontstaan als je je hand maar zacht durft te laten zijn, als je je ongeduld maar bedwingt, als je maar niet in 1 rechte streep naar het eindresultaat toe wilt, als je maar niet de wereld om je heen laat doordringen, als je de stilte maar durft toe te laten, de ruimte, als je maar niet te snel je opvult, als je je maar durft onder te dompelen in je gevoel en alle merken en soorten krijt. Het harde Rembrandtkrijt om te beginnen, en de zachtere Unison’s om een soort middenlaag te krijgen en dan vooral zolang mogelijk “open” te werken, niet dicht plamuren en uiteindelijk het boterzachte Schmincke een wazige kantlaag te laten weven over je werk.
Dan merken dat je de pastelpotloden niet meer kunt gebruiken want dat krabt je lagen weer open..en geeft geen kleur meer af, want te hard in vergelijking tot het krijt..
En het intuïtieve laten gebeuren, de natuurlijke beweging in je handen, je armen, dat wat bij je hoort. En op tijd afstand nemen en terug stappen, loslaten, in de spiegel; kijken, omdraaien, op de kop werken, want dat is vrijer, en vooral niets doen, maar dan toch het lef weer hebben om verder te gaan, want niet alleen de hele mooie stukjes zijn genoeg, ook die ruwe ongepolijste vlakken die nog lagen nodig hebben moeten kloppen, je krijgt namelijk nooit alles tegelijk.
De volste kleur-pigment-intensie van de Parijse “Degaskrijtjes”: Henri Roché, die ook weet té kunnen zijn en niet zo hard mogen slijten want zo duur……Dit is de weg, de reis, belangrijker dan het doel.
Maar…..onderweg even de prachtigste stukjes laten zien en genieten van wat er ontstaan is……en dan toch het lef weer hebben om verder te gaan, want er zijn nog stukken die lelijk zijn..of beter gezegd; die dat kantlaagje nog moeten krijgen.
En moeten kloppen.
Het geheel laat ik nog niet zien, want dat heb ik nog niet te pakken…
Maar: wat maakt hij me blij, Sem!
Sem, kinderportret in wording, kijk naar de foto om de beweging in het krijt te zien
Thea, wat wordt het prachtig! Dat lieve bekende gezichtje. Oh, je hebt best al veel laten zien! Al die lagen, steeds meer verfijning. Wat ga je goed!
Dank je wel, ik dacht: een stukje en nog een stukje mag best weer…delen waar ik zo van geniet 🙂
[…] het nodig had om andere dingen te doen, ik begon een heerlijk portret van een klein, blond mannetje: Sem. Maar hij kwam niet af, bang om weer zoveel moois wat er al is te vernietigen, zette ik hem bewust […]