Mijn opdrachtgever vond mij via een gezamenlijke Facebookvriend.
Zag mijn Jimi Hendrix en dacht: “Zou ze mij als wielrenner ook kunnen vastleggen..?”
Fanatiek wielrenner, overal en vooral heel veel in Zuid Frankrijk col’s bedwingend, een prachtige grote wand in huis beschikbaar en houdend van kunst.
Ideaal, we konden zomaar uitkiezen.
Beeld.
En formaat.
Het werd groot!
Sámen gaat dat, foto’s bekijken, toetsen: wat wil je zien, waar wil je zijn?
Het werd dit heerlijke beeld van het Zuid Franse dorp Sault, bij Mont- Ventouxbeklimmers (per fiets) zeer bekend, 1 van de drie dorpen van waaruit je de berg kunt beklimmen en weer naartoe kunt afdalen.
Achter hem de fietsvriendin die met haar mobiel al fietsend de prachtigste plaatjes weet te schieten.
Het gaat om die ene splitsecond, dat je afdrukt, dit moment.

In de zomer van 2018 maakte ik een bijzonder portret van een moeder en haar zoon in opdracht.
Ik vroeg haar of ze iets over dit schilderij wilde vertellen en of ik het mocht publiceren op de website: het is een heel intiem en persoonlijk beeld.
Haar antwoord was : ja.

“Ik zou kunnen vertellen over hoe Thea en ik elkaar hebben leren kennen.
Ik zou kunnen vertellen over onze ontmoetingen (die gezellig en soms best emotioneel waren).
Maar nee, dat ga ik allemaal niet doen.
Wat ik wel ga vertellen is dit.
Door het schilderij van Thea is Wessel in mijn hart verankerd.
Ik heb het (door het schilderij) nu aanvaard dat Wessel er niet meer is.
Ik ben haar daar dankbaar voor.
Amen.”